بهترین چاره استخراج بیتکوین
تجهیزات جانبی: گزارش مرکز پژوهش های مجلس از آن حکایت می کند که باآنکه با عنایت به حجم بالای بدهی وزارت نیرو به تولیدکنندگان خصوصی برق، استفاده از ظرفیت خالی این نیروگاه ها برای تولید رمزارز چاره مناسبی به نظر می آید، اما با عنایت به محدودیت تأمین سوخت در حداقل سه تا چهار ماه از سال، چاره پایداری نیست و ازاین رو بهترین چاره، اختصاص سوخت صرفه جویی شده حاصل از اقدامات بهینه سازی مصرف انرژی به صنعت استخراج رمزارز است.
به گزارش تجهیزات جانبی به نقل از ایسنا، منابع مورد استفاده برای استخراج انواع ارزهای دیجیتالی با یکدیگر متفاوت می باشد. بدین سان اگر مصرف برق یک رمزارز چشم گیر باشد و در سطح کلان بر شبکه برق کشور مؤثر باشد، مقررات گذاری آن به وزارت نیرو ارتباط پیدا می کند اما اگر استخراج یک رمزارز نیازمند مصرف پهنای باند اینترنت باشد و در شکل ترافیک شبکه های ارتباطی و نظارت بر آن تفاوت ایجاد نماید، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در مقررات گذاری استفاده از اینترنت آن رمزارز نقش پررنگ تری خواهد داشت.
طبق گزارش مرکز پژوهش های مجلس، آنچه ایران هم اکنون بیشتر با آن روبرو شده، رمزارزهایی مانند بیتکوین و اتریوم است که استخراج آنها نیازمند مصرف برق است. درصورتی که اختلافی میان دستگاه ها پدید آید، مجلس شورای اسلامی یا شورایعالی فضای مجازی می توانند تقسیم وظایف میان دستگاه ها را انجام دهند.
مدیریت برق مصرفی ارزهای دیجیتالی در ایران
تولید سالانه برق در ایران بر مبنای آمار تولید سال ۱۳۹۹، حدود ۳۴۳ میلیارد کیلووات ساعت در سال تخمین زده شده است. با عنایت به این که میان مصرف و توان تولید برق در کشور همیشه تعادل برقرار نیست، بررسی نقش رمزارزهای انرژی بر اهمیت بیشتری می یابد. در شرایطی که همه عوامل تولید را بخش خصوصی برای استخراج رمزارز فراهم می آورد، بعنوان یک فعالیت اقتصادی تفاوت قابل ملاحظه ای میان این صنعت و دیگر صنایع وجود نخواهد داشت؛ اما در کشور ایران عاملهای مهم تولید در استخراج ارزهای دیجیتالی به صورت یارانه ای فراهم می شوند و الگوی تقاضای بار کشور ایران با دیگر کشورها تفاوت هایی دارد.
به طور نمونه برق در ایران به صورت یارانه ای به مشترکان عرضه می شود و به این علت ایران بعد از کشور میانمار ارزان ترین قیمت برق را در دنیا دارد. ازطرفی توان کشور در تأمین برق محدود است و در مواقعی از سال شبکه تولید پاسخگوی نیازها نیست و احتمال قطعی برق و بروز مشکل برای شهروندان به وجود می آید.
شکل ۱ میزان تقاضای برق در کشور را طبق آمار شرکت مدیریت شبکه برق ایران نشان می دهد:
همانطور که در نمودار مشاهده می شود، در سال ۱۳۹۹ فقط در حدود ۱۰ درصد ایام سال حداکثر میزان بار مصرفی برق ایران از میزان ۵۰ هزار مگاوات فراتر می رود و در سایر ایام سال بار روی شبکه کمتر از این میزان است که این میزان بار فاصله بسیاری با حداکثر توان قابل تحمل شبکه برق کشور دارد. اما باید توجه داشت که ظرفیت عملی شبکه سراسری برق کشور در پیک سال ۱۳۹۹ حدود ۶۴ هزار و ۴۲۱ مگاوات بوده و در فصل زمستان حداکثر مصرف برق کشور حدود ۴۰ هزار مگاوات پیشبینی می شود. این بدین مفهوم است که حدود ۲۴ هزار مگاوات از ظرفیت عملی تولید برق کشور در فصول غیرگرم سال بلااستفاده است.
با عدم فرض ظرفیت نیروگاه های برق آبی، تنها ۱۲هزار مگاوات باقی خواهد ماند که حدود ۵۰ درصد آن هم وارد دوره تعمیرات می شود؛ ازاین رو تنها ۶۰۰۰ مگاوات ظرفیت تولید برق حرارتی مازاد در فصول غیرگرم سال در دسترس می باشد. اما باید توجه داشت که مساله تأمین سوخت به رغم وجود این ظرفیت مازاد در زمستان چالش اصلی است و همینطور با عنایت به تراز عرضه و تقاضای گاز در سالهای آینده، این مساله تشدید هم خواهد شد.
همین مساله سبب شده است که حجم مصرف سوخت مایع توسط نیروگاه ها از ۸.۲ میلیارد لیتر در سال ۱۳۹۶ به ۱۵.۷ میلیارد لیتر در سال ۱۳۹۹ برسد. همینطور تعداد ساعات محدودیت سوخت نیروگاه های کشور از ۹۶۰ ساعت سال ۱۳۹۷، به ۱۴۱۶ ساعت در سال ۱۳۹۹ افزوده شده است. ایجاد چنین تعهدی برای وزارت نیرو مسائل و مشکلات این وزارت خانه را در فصل زمستان به مراتب بیشتر خواهد نمود.
بنابراین باآنکه با عنایت به حجم بالای بدهی وزارت نیرو به تولیدکنندگان خصوصی برق، استفاده از ظرفیت خالی این نیروگاه ها برای تولید رمزارز چاره مناسبی به نظر می آید، اما با عنایت به محدودیت تأمین سوخت در حداقل سه تا چهار ماه از سال، چاره پایداری محسوب نمی گردد. هم اکنون با عنایت به شرایطی که عنوان شد، بهترین چاره موجود برای توسعه صنعت استخراج رمزارز در کشور استفاده از ظرفیت ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید و اختصاص سوخت صرفه جویی شده حاصل از اقدامات بهینه سازی مصرف انرژی به این صنعت است.
همچنین در بعضی ساعات شبانه روز با کاهش تقاضای برق، صنعت برق کشور باید برای پیشگیری از صدمه به شبکه، به سرعت تولید برق را کاهش داده یا مصرف را افزایش دهد. به علت این که راه اندازی باردیگر یک نیروگاه یا کاهش بار آن هزینه های بیشتری به همراه دارد اما اگر یک منبع مصرف قابل برنامه ریزی در ساعات کم باری به شبکه اضافه شود می تواند باعث صرفه جویی در هزینه کلی کشور، بهبود ضریب بار و کاهش قیمت تمام شده برق شود. این روش با اصطلاح حداکثر مصرف اصلاحی در پیک شب و روز از آن یاد می شود.
شکل ۲ حداکثر احتیاج به بار اصلاحی در پیک شب و روز را نشان می دهد:
همانطور که در نمودار مشاهده می شود همه ساله با شروع ماه خرداد و افزایش مصرف برق، ضروریست حداکثر مصرف برق کشور در ساعات شبانه روز کاهش پیدا کند یا اختلاف مصرف شب و روز در این روزها کاهش پیدا کند. در ماه های سرد سال یعنی از آبان تا فروردین میزان مصرف به کمتر از ۳۵ هزار مگاوات می رسد چونکه در ایران از برق برای مصارف گرمایشی کمتر استفاده می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب